Rożna i limba pojawiają się w każdym sonecie jako element krajobrazu. Mimo że dookoła rzeczywistość całkowicie się zmienia, to one w pewien sposób pozostają niezmienne. Krzak dzikiej różny w każdym sonecie tuli się do ściany, limba obok próchnieje. Jedynie światło pada na nie w różny sposób, np. w sonecie III limba zostaje oświetlona przez czerwony blask słońca.
Jan Kasprowicz (1860-1926) jako dziecko obdarzony był głęboką wrażliwością, jego pierwsze spotkanie ze sztuką to był dźwięk kościelnych organów – jest to wydarzenie ważne dla kształtowania się jego poetyckiej wyobraźni. Zadebiutował w 1889 tomem Poezje. Ważne w jego dorobku są: hymny Ginącemu światu i Salve Regina, gdzie inspirował się ekspresjonizmem, hymny to świadectwo kryzysu wiary. Zbiór poetycki Krzak dzikiej róży, który był zwrotem ku symbolizmowi i fascynacji tatrzańską przyrodą. W Księdze ubogich (1916) skupia się na prostym człowieku, co wynika z inspiracji franciszkanizmem – w życiu prywatnym w czasie wydania tomu Jan Kasprowicz zawiązuje szczęśliwie małżeństwo, osiąga spokój, godzi się z Bogiem i światem.