Konstanty Ildefons Gałczyński w utworze zestawił piękne lato ze śmiercią żołnierzy.
W wierszu Gałczyńskiego piękno natury i okrucieństwo wojny spotykają się, tworząc potężne i wzruszające przesłanie o bohaterstwie, poświęceniu i niezłomnej woli, która przetrwa nawet w najtrudniejszych okolicznościach.
Wiersz ten poświęcony jest pamięci żołnierzy polskich, którzy bronili Westerplatte – półwyspu w Gdańsku – w pierwszych dniach września 1939 roku podczas niemieckiej agresji na Polskę.