Obraz pięknego lata, które jest związane z ciepłem, radością, kwitnącą przyrodą i wrzosowiskami, staje w wyraźnym przeciwieństwie do opisu żołnierzy, którzy przyszli zginąć latem na Westerplatte. Ta kontrastująca sceneria ma podkreślić, że choć żołnierze stoją w obliczu śmierci i cierpienia, to ich heroiczna postawa sprawia, że są w stanie śpiewać i przyjąć swoje losy z godnością. Jest to wyrazem wyjątkowej siły charakteru i woli walki, którą wykazują.
Wiersz ten poświęcony jest pamięci żołnierzy polskich, którzy bronili Westerplatte – półwyspu w Gdańsku – w pierwszych dniach września 1939 roku podczas niemieckiej agresji na Polskę.