Reakcja ludu na przewidywaną zmianę władzy:
– zgromadzenie się pod pałacem w celu przywitania nowego faraona;
– oczekiwanie pełne napięcia;
– nadzieja na dobrodziejstwa wynikające z przejęcia władzy przez Horusa;
– sugestia, że rządy Ramzesa były surowe;
– sugestia, że Horus będzie łaskawym władcą.
Działania kapłanów:
– kapłan z Karnaku podaje Ramzesowi silne lekarstwo na jego polecenie;
– kapłan wyraża swoje obawy odnośnie działania leku;
– Ramzes krytykuje kapłana: „Milcz i spełnij, com kazał”.;
– zależni od woli panującego władcy, wobec którego muszą być posłuszni;
– gotowość do służenia Horusowi: […] słuchać cię będę, choćbyś obalić miał cudowną świątynię Amona, bo przez usta władców mówi nieśmiertelny Ozyrys”.
Edykty Horusa oraz jego koncepcja sprawowania władzy:
– edykt o zawarciu pokoju z Etiopią;
– edykt o niewyrywaniu języków jeńcom;
– edykt o obniżeniu czynszu dzierżawnego i podatków o połowę oraz o lepszym traktowaniu niewolników;
– edykt odwołujący wygnanie nauczyciela Horusa, Jetrona;
– edykt o przewiezieniu zwłok matki do katakumb;
– edykt o uwolnieniu ukochanej, Bereniki;
– przeciwstawienie rządów Ramzesa do tych planowanych przez Horusa;
– Ramzes jako silny i bezwzględny władca;
– Horus jako wrażliwy i wyrozumiały władca;
– Ramzes kieruje się dobrem państwa i jest stanowczy w swoich decyzjach;
– Horus kieruje się emocjami i sentymentami, stawia wolność ukochanej nad sprawami państwowymi.
Lud egipski w napięciu oczekuje na przewidywaną zmianę władzy. Chcą nie tylko przywitać nowego władcę, ale również przekonać się o tym, jakie będą jego pierwsze rozkazy: „Chcą w tobie, panie, przywitać nowego faraona i z twoich ust usłyszeć dobrodziejstwa, jakie im przeznaczyłeś”. Jest to sugestia, która wskazuje na to, że rządy Ramzesa były surowe i ludzie liczą na to, że te Horusa będą bardziej łaskawe.
Działania kapłanów są ściśle uzależnione od panującego władcy. Kapłan, który podał Ramzesowi lekarstwo, zostaje skrytykowany za udzielenie władcy rady. Według Ramzesa kapłani nie mają udzielać rad, tylko bezwzględnie wykonywać jego rozkazy. Kapłani są gotowi służyć Horusowi z taką samą lojalnością.
Edykty przygotowane na rozkaz Horusa negują dotychczasową władzę Ramzesa, negują wszelkie jego decyzje i sposób sprawowania władzy. Horusem kieruje dobro jego ludu, któremu chce ulżyć, kierując się swoją wrażliwością. Jego edykty wskazują na inny sposób myślenia niż ten Ramzesa, który był surowy. Horus został jednak ukąszony przez jadowitego pająka i czeka go śmierć. W oczekiwaniu na przyniesienie mu pierścienia faraonów odrzuca po kolei przygotowane edykty, jako ostatni zachowując Edyt o uwolnieniu swojej ukochanej z więzienia. Świadczy to o sentymentalizmie Horusa, który przedkłada los swojej ukochanej nad dobro całego państwa. Natomiast Ramzes w swoich decyzjach zawsze kierował się dobrem państwa i zapewnieniem Egiptowi potęgi, nawet jeśli był surowy w swoich działaniach.