Zdanie to wyraża przekonanie o istnieniu nadprzyrodzonych i niezwykłych zjawisk, które przekraczają granice tego, co można zrozumieć lub pojąć za pomocą ludzkiego rozumu i filozofii. Mówiąc, że istnieją „dziwy w niebie i na ziemi”, autor podkreśla niezwykłość i niewyobrażalność pewnych rzeczy, które przekraczają nasze pojęcie o rzeczywistości.
W kontekście „Dziadów” Mickiewicza można się spodziewać, że w lekturze tego fragmentu znajdziemy odniesienia do tajemnicy i mistycyzmu. Mickiewicz często korzysta z symboli, mitów i odwołań do nadprzyrodzonych i niewyjaśnionych zjawisk, aby wyrazić głębsze prawdy o kondycji ludzkiej i narodowej. Wskazuje to na to, że dalsza część utworu może zawierać elementy nadprzyrodzonego, mistycznego świata oraz refleksje na temat granic ludzkiej wiedzy i zrozumienia.
Zaraz po tym cytacie w „Dziadach” cz. II rozpoczyna się obrzęd dziadów.