Wiersz Julii Hartwig skłania do refleksji na temat piękna. Autorka w swoim utworze przekonuje, że piękno nie jest charakterystyczny tylko dla człowieka, ale można je dostrzec również w naturze, w zwierzętach. Kot ma wiele wad charakteru, ale jest dumny, majestatyczny i pełen wdzięku. Za te właśnie cechy człowiek kocha kota i w tym widzi jego piękno.
Autorka była również wykładowcą na Uniwersytecie Drake’a.