Norwid pokazuje, że przeszłość nie jest czymś odległym ani nieuchwytnym wspomnieniem, lecz nadal istnieje i wpływa na teraźniejszość. Podobną myśl odnajdujemy u Herberta. Akropol w Atenach wzbudza w nim podziw i staje się dowodem dawnego piękna, które – mimo upływu lat – wciąż trwa. Świadczy to o ciągłości historii i kultury, bo dzieła stworzone w przeszłości mogą być częścią tradycji także w kolejnych epokach. Herbert podkreśla, że Akropol żyje tak długo, jak długo ludzie potrafią zachwycać się nim współcześnie.
1. Najpierw przeczytaj uważnie fragment wiersza Norwida i zastanów się, jak poeta rozumie przeszłość.
2. Zauważ, że dla Norwida przeszłość nie jest czymś dalekim i martwym, ale czymś, co nadal istnieje w teraźniejszości.
3. Następnie odnieś się do eseju Herberta i pokaż, że on także dostrzega trwałość dawnych dzieł.
4. Wskaż, że Akropol budzi podziw poety, jest świadectwem dawnego piękna i dowodem ciągłości kultury.
5. Na końcu podkreśl, że oba teksty łączy myśl o tym, iż przeszłość żyje tak długo, jak długo potrafimy ją doceniać.