Herbert mówi o dwóch Akropolach – dziennym i nocnym. W dzień świątynia budzi zachwyt, radość i podziw dla piękna oraz potęgi starożytnej Grecji. Nocą natomiast staje się tajemnicza, poważna i skłania do refleksji nad przemijaniem. Rozróżnienie to pokazuje, że to samo miejsce może wywoływać w człowieku zupełnie inne emocje.
1. Zrozum metaforę: „dwa Akropole” to dwa sposoby przeżywania tego samego miejsca „we mnie”.
2. Określ emocje dziennego: światło, ruch, detal oznaczają zachwyt, radość, podziw dla sztuki.
3. Określ emocje nocnego: cisza, mrok, monumentalność to zaduma, myśl o przemijaniu.
4. Wyjaśnij rozróżnienie: to samo miejsce wywołuje odmienne stany w zależności od pory (dzień – estetyka/życie; noc – sacrum/egzystencja).
5. Złóż odpowiedź: najpierw postaw tezę o dwóch przeżyciach, potem opisz oddzielnie Akropol dzienny i nocny, a na końcu podkreśl, że różnica wynika z perspektywy i odczuć autora.