Formy przymiotnikowe to: bezkształtną, drogocennych, nieodgadłą, bezdennych, twarde, stalowe, radosnej, wielkie, pilne, hartowne, mężne, dumne, silne, nieodporne, potworne, cyklopowym, przeklęte, chorej, skażone, pęknięte. Przymiotniki te służą nakreśleniu nastrojowi wiersza. Warto przyjrzeć się szczególnie tym, które określają serce, a tworzą one kontrast. Serce pożądane to: silne, mężne, dumne, hartowne, a serce, które lepiej by nie zaistniało to: nieodporne, skażone, pęknięte.
W wierszu przymiotniki zwykle występują w towarzystwie rzeczownika, który określają i tworzą wtedy epitety.