Wniosek:
Podmiot liryczny w wierszu Jerzego Lieberta „Jeździec” zwraca się do tytułowego Jeźdźca. Czasowniki użyte w 1. i 2. osobie liczby pojedynczej informują o kolejnych etapach działań podmiotu i Jeźdźca (wskoczyłem, objąłem, usiadłem), prowadzących do całkowitego poddania się Jeźdźcowi oraz zrozumienia, że wiara w Boga jest wynikiem podziwu, a dokonanie poddania się Jeźdźcowi oznacza życie, w którym każda droga jest odpowiednia.
Apostrofa: „(…) Jeźdźcze niebieski”
Metafora: „objąłem jego źrenice”
Porównanie: „Ległem zbity (…) /Jak dym, gdy wicher go nagnie”