W tym zadaniu musisz napisać o twórczości jednego z oświeceniowych artystów, kierując się dewizą: „Nie wszystek umrę”.
W polskiej literaturze oświeceniowej jednym z najważniejszych i najbardziej znanych poetów jest Ignacy Krasicki. Jego twórczość wykazuje wiele cech charakterystycznych dla epoki oświecenia, takich jak m.in. racjonalizm, krytycyzm, umiarkowanie i humanitaryzm.
Krasicki był autorem wielu wierszy, opowiadań, bajek i przypowieści, które stały się klasykami literatury polskiej. Jego najsłynniejszą pracą jest Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki, powieść fantastyczno–naukowa, która opowiada o wędrówkach Mikołaja Doświadczyńskiego, polskiego uczonego, który podróżuje po różnych krajach i poznaje różne kultury, a także odkrywa wiele naukowych tajemnic.
Jednak to poezja była największą pasją Krasickiego i to ona przyniosła mu największe uznanie wśród czytelników i krytyków. Jego wiersze są pełne ironii, dowcipu i sprytu, a jednocześnie ukazują ważne problemy społeczne i moralne. Wiersze takie jak Monachomachia czy satyry uważane za najważniejsze dzieła Krasickiego i stały się nieodłączną częścią polskiej literatury klasycznej.
Mimo upływu lat i zmian w gustach czytelników poezja Krasickiego wciąż cieszy się uznaniem i popularnością. Jego wiersze są powszechnie znane i cytowane, a jego styl i sposób postrzegania świata wpłynęły na kolejne pokolenia polskich poetów i pisarzy. Dlatego też można powiedzieć, że jego dorobek poetycki jest wielki i trwały. W przypadku twórczości tego artysty zasada non omnis moriar jest jak najbardziej pasująca.
Non omnis moriar – Nie wszystek umrę; dewiza z Horacego, mówiąca, że dzieła artysty, nawet po jego śmierci będą żywe, czyli aktualne.