W przytoczonym fragmencie zostało oddane przede wszystkim życie Conrada na morzu. Dwie parki ukazują się bohaterowi poematu w momencie, kiedy zaczyna służbę na morzu – jest to symboliczne pokazanie, że odtąd plecie się nić jego życia, która w niebezpieczeństwie może zostać w każdej chwili przerwana. Nawiązanie do mitologii wpisuje życiorys pisarza w biografię mityczną.
Parki w mitologii rzymskiej były personifikacjami przeznaczenia, utożsamiane z greckimi Mojrami. Parki przędły nić życia człowieka od narodzin do śmierci.