W podpunkcie A spotykamy się z tożsamością obiektywną, tzn. Max potrafi porozumiewać się w języku polskim ("w jego domu mówiło się czasami po polsku”, ale nie czuje przynależności do narodu polskiego ("uważa się za Niemca; nie czuje się związany z krajem swoich rodziców”). Jednocześnie ze względu na swoje korzenie utrzymuje on pewien kontakt z krajem pochodzenia ("spotyka się czasami z polskimi kuzynami”).
W przykładzie opisanym w podpunkcie B mamy do czynienia z tożsamością subiektywną, ponieważ Justyna ma poczucie własnej tożsamości narodowej. Czuje się Polką, mówi w języku polskim i posiada więź emocjonalną z narodem polskim.
Tożsamość narodowa może przyjmować zarówno formę obiektywną, związanej z językiem i korzeniami kulturowymi, jak i subiektywną, opartą na poczuciu przynależności i więzi emocjonalnej z narodem.