Do wykształcenia długiej szyi u żyraf doszło na drodze doboru naturalnego, co oznacza, że przeżywały osobniki najlepiej przystosowane do panujących warunków środowiska, czyli żyrafy o długiej szyi, która umożliwiała im zdobywanie pożywienia z wysokich drzew. One przekazywały swoje geny kolejnym pokoleniom, prowadząc do utrwalenia cechy w populacji. Według teorii Lamarcka żyrafy, aby dosięgnąć wyższych drzew, musiały wyciągać szyję, co prowadziło do jej stopniowego wydłużania się z pokolenia na pokolenie.
Dobór sztuczny jest inaczej sztuczną selekcją, która powoduje wzmocnienie wybranej przez hodowcę cechy zwierząt lub roślin np. uzyskanie rasy krowy dającej więcej mleka czy odmiany zboża o większej ilości skrobi w ziarnach.