Dodanie substancji A wodorotlenku miedzi(II) powoduje roztworzenie osadu i powstanie klarownego, szafirowego roztworu. Dodanie substancji B do wodorotlenku miedzi(II) nie powoduje roztworzenia osadu, ale po ogrzaniu zawartości osad niebieski zmienia barwę na czarną.

Określ, co stanowi substancję A i B spośród podanych związków: propan-1-ol, propano-1,2-diol, kwas azotowy(V).

Alkohole polihydroksylowe (posiadające więcej niż jedną grupę -OH w cząsteczce przy sąsiadujących atomach węgla), tworzą z wodorotlenkiem miedzi(II) rozpuszczalne w wodzie związki kompleksowe. Związki te mają barwę szafirową. Do alkoholi polihydroksylowych zaliczamy właśnie propano-1,2-diol o wzorze półstrukturalnym CH₂OH—CHOH—CH₃. Propano-1,2-diol stanowi zatem substancję A. Propan-1-ol jest alkoholem monohydroksylowym i nie daje takich obserwacji.

Substancją B mógłby być zatem propan-1-ol lub kwas azotowy(V). Spójrz do tabeli rozpuszczalności soli. Pomiędzy wodorotlenkiem miedzi(II) a kwasem azotowym(V) zachodzi następująca reakcja:

Cu(OH)₂ + 2HNO₃ → Cu(NO₃)₂ + 2H₂O

Azotan(V) miedzi(II) to sól dobrze rozpuszczalna w wodzie – nie tworzy osadu, powstaje niebieski roztwór. Zatem substancją B jest propan-1-ol.

Ogrzewanie wodorotlenku miedzi(II) powoduje jego rozkład termiczny. Efektem jest powstanie tlenku miedzi(II), który jest czarnym ciałem stałym, oraz wody. Reakcja zachodzi zgodnie z równaniem:

Cu(OH)₂ —temperatura→ CuO + H₂O