Opis | Numer poziomu glebowego |
Na skutek silnych opadów w górnej części profilu glebowego przeważają związku chemiczne, które słabo rozpuszczają się w wodzie opadowej. Dlatego w tym poziomie następuje akumulacja glinu i żelaza. | 2 |
Ten poziom glebowy jest silnie scementowany ze związkami żelaza. Pod względem twardości przypomina lite skały, przez co znacząco utrudnia rozwój korzeni. | 3 |
Przewaga parowania nad opadami powoduje, że ten poziom, podobnie jak cała gleba nie podlega procesom wymywania, ma odczyn zasadowy i często bywa zasolony. | 1 |
Ten poziom znajduje się bezpośrednio nad skałą macierzystą, pod poziomem wzbogacania w żelazo. Gromadzi się w nim węglan wapnia. | 5 |
Poziomy glebowe oznaczone na rysunkach:
1 – skała macierzysta (w szaroziemach),
2 – poziom akumulacji glinu i żelaza (w czerwonożółtych glebach ferralitowych),
3 – lateryt (w czerwonożółtych glebach ferralitowych),
4 – poziom wzbogacania w żelazo (w glebach cynamonowych),
5 – poziom gromadzenia się węglanu wapnia (w glebach cynamonowych).
Czerwonożółte gleby ferralitowe:
Duża ilość opadów wpływa na bardzo kwaśny odczyn gleb i ich wyługowanie. W górnej części profilu glebowego występują przede wszystkim związki chemiczne, takie jak tlenki krzemu oraz tlenki i wodorotlenki glinu i żelaza. Związki te są słabo rozpuszczalne w wodzie opadowej. Gleby te mają charakterystyczną czerwonawą barwę, od której wywodzi się ich nazwa. Występuje w nich lateryt – poziom glebowy, który jest silnie scementowany związkami żelaza.
Szaroziemy:
Występują na obszarach, gdzie dominują tereny suche – pustynie i półpustynie, o skąpej roślinności. Okres wegetacyjny jest tam bardzo krótki, co negatywnie wpływa na możliwości rozwoju gleb. Parowanie przeważa nad opadami, przez co gleby te nie podlegają one procesom wymywania. Mają one odczyn zasadowy i często na ich powierzchni występuje warstwa soli.
Gleby cynamonowe:
Gleby cynamonowe składają się z poziomu próchnicznego, poziomu wzbogacania w żelazo, poziomu gromadzenia się węglanu wapnia oraz skały macierzystej.