Kąt padania promieni słonecznych warunkuje ilość ciepła, którą otrzymuje dane miejsce na Ziemi. Największą ilość ciepła otrzymują miejsca, nad którymi Słońce góruje w zenicie – promienie słoneczne padają na nie prostopadle oraz ogrzewają większą powierzchnię. Im mniejszy jest kąt padania promieni słonecznych, tym mniej ciepła otrzymuje dane miejsce na Ziemi i mniejsza jest powierzchnia ogrzewanego obszaru.
Promienie słoneczne padają na Ziemię pod różnym kątem w zależności od szerokości geograficznej. Wynika to z ruchu obiegowego Ziemi oraz jej kulistości. Do różnych miejsc na Ziemi dociera różna ilość energii słonecznej, w zależności od ich położenia.
Ziemia podzielona jest na pięć stref oświetlenia:
- strefa międzyzwrotnikowa, do powierzchni której dociera największa ilość energii słonecznej, a Słońce góruje w niej w zenicie dwa razy w ciągu roku,
- dwie strefy umiarkowane (północna i południowa), w których wysokość górowania Słońca obniża się w kierunku pól podbiegunowych,
- dwie strefy podbiegunowe (północna i południowa), do których dociera najmniejsza ilość energii słonecznej.