Przykładowe rozwiązanie – Kraków:
Miasto będące kulturalną stolicą Polski o dużej liczbie zabytków (w tym klasy 0) wskutek industrializacji socjalistycznej (budowa Nowej Huty) i intensywnego wzrostu ludności zmuszone było do budowy wielu osiedli mieszkaniowych o chaotycznej architekturze, często kosztem zmiany wizerunku historycznego miasta.
W obrębie centrum buduje się nowoczesne wieżowce i hotele (nawet w sąsiedztwie Wawelu czy Plant) co szpeci miasto i zmienia jego wizerunek. Z kolei na peryferiach miasta deweloperzy budują osiedla, które wraz z siecią handlową, szkolną, przychodniami lekarskimi itp. tworzą samowystarczające jednostki. Jednak budynki mieszkalne są odgradzane od ulic, wyposażone w monitoring, co ma zapewnić mieszkańcom bezpieczeństwo, a nie zawsze korzystnie wpływa na status tych mieszkańców.
Korzystnym zjawiskiem dla Krakowa jest rewitalizacja zabytków i starszej zabudowy miasta zaniedbywanej w latach socjalizmu, odtwarzanie substancji mieszkaniowej i przywracanie jej świetności, także dzięki środkom unijnym. Przykładem może być gentryfikacja dzielnicy Kazimierz z jej zabytkami judaizmu.
