Rzeźba staroglacjalna powstała w warunkach zimnego klimatu peryglacjalnego w czasie ostatniego zlodowacenia na przedpolu czoła lądolodu. Po ustąpieniu lądolodu obszar nizin środkowopolskich przykryty materiałem moreny dennej podlegał przeobrażeniom na skutek procesów erozji, denudacji i akumulacji, które spowodowały m.in. zniszczenie form wyniesionych (wzgórz i pagórów) i zasypywanie obniżeń. Ich skutkiem było zrównanie rzeźby terenu oraz zmniejszenie spadków i deniwelacji. Powstały rozległe, faliste lub płaskie obszary z zagłębieniami bezodpływowymi. Charakterystyczne formy, to m.in. pradoliny odwadnianie przez systemy dolinne dużych rzek. Niziny są głównie wykorzystywane rolniczo. Charakteryzuje je również nielicznie występowanie jezior.
