Początkowo pod naciskiem rewolucjonistów władze pruskie były bardziej przychylne postulatom rewolucjonistów. W 1848 r. we Frankfurcie nad Menem utworzono parlament, który wprowadził w kraju konstytucję, częściowo łączącą państwa niemieckie, pod zależnością Prus. Król Prus nie zgodził się na taki przebieg spraw, nie chciał być zależny od parlamentu i konstytucji, dlatego nie przyjął korony, proponowanej mu przez rewolucjonistów, zamiast tego stłumił rozruchy i zapewnił sobie silną władzę, poprzez indywidualne decyzje. Niemcy nie zostały więc zjednoczone, a parlament utworzony we Frankfurcie uległ rozpadowi.
Na rycinie przedstawiony jest właśnie król Fryderyk Wilhelm IV, który poprzez zbrojną reakcję przywrócił sobie pełnię władzy, kosztem rewolucjonistów. Określenie „czerwona monarchia” odnosi się więc do brutalnego odwetu króla i jego późniejszych działań na tronie pruskim.
Wiosna Ludów w Prusach rozpoczęła się pozytywnie dla rewolucjonistów, którym udało się dokonać postępów w realizacji postulatów (m.in. dążeniu do zjednoczenia Niemiec). Taki stan rzeczy został przerwany przez króla Fryderyka Wilhelma IV, który odmówił przyjęcia korony nadawanej mu przez rewolucyjny parlament i poprzez użycie siły samodzielnie przywrócił sobie władzę, na swoich zasadach.