Krytyka zewnętrzna źródła historycznego polega na określeniu stopnia uszkodzenia źródła, a także – jeśli jest to możliwe – tego, kto je spowodował. W trakcie krytyki wewnętrznej historyk ocenia, czy treść źródła jest zgodna z jego poglądami.
Poprawione:
Krytyka zewnętrzna źródła historycznego polega na określeniu czasu i miejsca jego powstania, a także – jeśli jest to możliwe – jego autora. W trakcie krytyki wewnętrznej historyk ocenia, czy treść źródła jest wiarygodna.
Krytyka zewnętrzna źródła historycznego polega na określeniu podstawowych faktów go dotyczących.