Miasta na prawie niemieckim lokowano na wzór Magdeburga (zwykłe miasta) i Lubeki (miasta portowe). Osoba chcąca założyć nowe miasto lub wieś znajdywała zasadźcę, który poszukiwał osadników i dowodził budową nowej osady. Na pewien czas pan feudalny zwalniał osadników z wszelkich świadczeń, co miało przyciągnąć nowych mieszkańców. Po zbudowaniu osady zasadźca stawał się wójtem (w mieście) lub sołtysem (na wsi).
Wsie i miasta lokowane na prawie niemieckim przyciągały nowych osadników.