Przykładowe rozwiązanie:
Obraz van Gogha „Biały dom w nocy” wzbudza we mnie ambiwalentne emocje. Na pierwszym planie widzimy dużych rozmiarów dom, z wieloma okiennicami. Poniżej dostrzec można ogrodzenie i bramę prowadzącą do posiadłości. W bramie dostrzegamy dwie postacie, które jednak są lekko skryte. Poniżej znajduje się kobieta, która wraca z zakupów, w dłoni trzyma torbę. Na niebie natomiast widnieje ogromny księżyc, który jest w pełni. Na pierwszy rzut oka obraz cieszy moje oczy i wprawia mnie w pozytywny nastrój, jednak im dłużej na niego patrzę, tym czuję większy niepokój. Obraz wydaje się pewnego rodzaju ironią, gdyż tytuł wskazuje na noc, a dzieło namalowane jest jasnymi barwami, widoczność jest bardzo wysoka, a ponadto widzimy aktywność mieszkańców. Wszystkie te elementy są niecharakterystyczne dla tej pory dnia, chociaż z drugiej strony można powiedzieć, że wysoka jasność, jaka została przedstawiona, jest dziełem księżyca w pełni, w dodatku na bezchmurnym niebie. Jednakże pomimo jasnej tonacji, obecność postaci, które są częściowo niewidoczne, a także wyraz twarzy kobiet na drodze, przedstawiający jakby nieszczęście, sprawiają, że odczuwam lęk. Wydaje mi się, że jest to związane z pewną niewiedzą, która emanuje od tego obrazu.
Partykułę „nie” piszemy:
– łącznie z rzeczownikami, przymiotnikami, imiesłowami przymiotnikowymi i przysłówkami utworzonymi od przymiotników;
– osobno z czasownikami, imiesłowami przysłówkowymi, formami nieosobowymi, liczebnikami, zaimkami, wyrażeniami przyimkowymi;