Przykładowe rozwiązanie:
Nie można nikogo zmusić do tego, by opowiadał o swoich problemach – jeśli twoje dziecko będzie gotowe, to przyjdzie do ciebie po pomoc, nie narzucaj się,
Dzieci również mają prawo do negatywnych emocji, dlatego nie należy im mówić, że nie powinny się martwić, złościć, to tylko pogarsza sytuację,
Możesz zaoferować swoją pomoc dziecku, zaznaczyć, że jest się gotowym pomóc, ale umożliwić mu wybór, pozostawić ostateczną decyzję nastolatkowi,
Kluczem do zrozumienia problemu dziecka jest aktywne słuchanie, angażowanie się w rozmowę,
Czasami pomocna może być sama rozmowa, a nie proponowanie rozwiązania problemu, zwykłe towarzyszenie w cierpieniu, świadomość obecności drugiej osoby może poprawić sytuacje.
Zastanów się, czego Ty potrzebujesz w momencie, kiedy czujesz się gorzej, co może sprawić, że będziesz się czuł lepiej. Zastanów się i na podstawie swoich własnych doświadczeń lub informacji od znajomych, czy na podstawie wiedzy psychologicznej zaczerpniętej z dodatkowych źródeł informacji stwórz listę pomocnych rad.