Maksyma Kanta „niebo gwiaździste nade mną, prawo moralne we mnie” odnosi się do pojęcia imperatywu kategorycznego, a więc przekonania, że człowiek powinien posługiwać się takim prawem moralnym, jakim chciałby, żeby posługiwali się inni ludzie. Prawo to nie powinno być narzucane z zewnątrz, ale wynikać z wnętrza człowieka jego sumienia, ukształtowanego przez Boga.
Kant głosił: „Postępuj wedle takich tylko zasad, co do których możesz jednocześnie chcieć, żeby stały się prawem powszechnym.”