Poeta nawiązuje poprzez formę wiersza do barokowego konceptyzmu. W tym celu wykorzystuje główny koncept, na którym opiera swój wiersz. Polega on na porównaniu róży i poety Daniela Naborowskiego.
Dodatkowo w utworze pojawiają się środki artystyczne, takie jak wyszukane metafory np. „Ta sama nasza Róża, nasze krótkie lata. Ten sam, który nas pędzi zefir z tego świata.”, anafory, paralelizmy składniowe np. „Ta sama róża w dłoni króla brytańskiego. Ta sama róża w puchu ptaka ledejskiego.”
Konceptyzm to główny prąd w poezji baroku, który cechuje się dążeniem do nieustannego zadziwiania, zaskakiwania i zaszokowania czytelnika. Koncept to wyszukany, oryginalny i niespodziewany pomysł, na którym autor opiera utwór poetycki, pod względem budowy, jak i treści.