Autor uznaje wizję barokowego świata za inspirującą. Zastanawia się nad marnością życia i przemijaniem. Dostrzega kruchość ludzkiego życia. Uważa, że ludzkie życie jest niewiele warte w odniesieniu do śmierci. Nastrój wiersza nie jest tak mroczny i przygnębiający jak w baroku. W poezji M. Sępa Szarzyńskiego poeta przedstawia niezwykle dramatyczny wizerunek ludzkiego życia. Sonety te zawierają przekonanie, iż człowiek nie może zaznać za życia pełni szczęścia.
W twórczości Daniela Naborowskiego przedstawiona jest refleksja nad przemijaniem i marnością świata – we wszystkich jego przejawach. Wszystkie wysiłki człowieka, jego starania, dążenia są próżne. Życie ludzkie jest przepełnione dramatyzmem wyborów, które nic nie znaczą, jeżeli nie ma Boga.
Polemizować oznacza przedstawić opinię różną od opinii w sformułowanej wcześniej przez kogoś innego.