Grochowiak podejmuje się znanego w baroku motywu śmierci i miłości. Podobnie jak poeci barokowi pragnie wzbudzić w odbiorcy zdziwienie i przerażenie. Takie same połączenia były bardzo popularne w epoce baroku. Podobnego konceptu używali np. Daniel Zaborowski i Jan Andrzej Morsztyn.
Podmiot liryczny w utworze nie ujawnia się. Wiersz opiera się na połączeniu dwóch sprzecznych ze sobą elementów – śmierci i miłości. Przedstawia porównanie zakochanych i umarłych i podobne dla nich potrzeby. W każdej zwrotce pojawia się powtórzenie: Dla zakochanych.
Podmiot kieruje swoje słowa do odbiorców. Jest obserwatorem zdarzeń zarówno zakochanych, jak i umarłych. Wiersz ma ponury nastrój. Przejawia się w nim motyw marności i kruchości ludzkiego życia. Poeta zachęca w ten sposób do refleksji. Opisuje okoliczności towarzyszące zarówno zakochaniu, jak i umieraniu. Podkreśla, jak miłość może nagle rozkwitnąć i stanowić pewną tajemnicę, misterium podobnie jak śmierć.
W strofie pierwszej podmiot liryczny określa, że zakochani i umarli mają takie same potrzeby. Zaledwie sześć desek i tę samą ilość przyciemnionego światła. W przypadku umarłych mowa o trumnie. Natomiast w odniesieniu do zakochanych mowa o łóżku. Choć trumna i łóżko składają się z tej samej ilości desek, to mają jednak inne znaczenie. Takie zestawienie jest groteskowe i paradoksalne. Podobnie jak określenie niewielkiej ilości światła dla zakochanych i umarłych. Półmrok dla zakochanych stanowi inne cechy i wiąże się z innymi skojarzeniami niż mrok, który otacza zamkniętą trumnę.
W drugiej strofie autor jeszcze bardziej szokuje odbiorcę. Podmiot liryczny porównuje prywatność i intymność pokoju zakochanych z pokojem, w którym spoczywa umarły. Dla autora zakochani, jak i umarli podobnie potrzebują prywatności. W tej strofie groteski dodaje fakt, że podobnie jak zakochanych i umarłych nie powinni podglądać dzieci. Zarówno zakochanym, jak i umarłym, należy się szacunek. Takie zestawienie ma skłonić odbiorcę do refleksji.
W trzeciej zwrotce podmiot liryczny podkreśla, jak ulotne są uczucia i życie. Miłość i życie porównuje do krótkiej chwili, w której zamykają się drzwi czy suknia opada na ziemię. Podkreśla w ten sposób, jak szybko przemija życie. Ciała zakochanych i ciała umarłych są do siebie podobne. Akt miłosny jest zestawiony z procesem rozkładu ciała zmarłego.
Dokonuj swojej interpretacji zgodnie z podziałem na strofy, aby nie pominąć żadnego aspektu wiersza.