Róża staje się w wierszu Rymkiewicza hołdem złożonym ulubionemu poecie. Jako symbol jest trwała i nieśmiertelna, wielokrotnie wykorzystywana przez twórców różnych epok. Jako motyw niesie za sobą różne znaczenie. Podobnie jak róża trwała i służąca za inspirację dla innych artystów, jest twórczość wspomnianego barokowego poety.
Ostatnie wersy wskazują na pokrewieństwo twórczości barokowego oraz współczesnego poety: łączą ich także motywy róży. Zakończenie utworu sugeruje siłę poezji, która wiąże się z pięknem i jej nieprzemijalnością, dzięki której twórca nigdy nie zostanie zapomniany.
Puenta to zaskakujące sformułowanie, które podkreśla sens wypowiedzi lub utworu literackiego. Jest umieszczona na końcu.