Marek Hłasko porusza problem rozczarowania ludzi powojenną, socjalistyczną rzeczywistością. Ideały zostają skonfrontowane z przykrą rzeczywistością, która nie jest tak atrakcyjna i kolorowa jakby tego chcieli. Ludzie pragną wrażeń i szukają ich często kosztem innych osób. Powoduje to fakt, że są oni pozostawieni sami sobie, zamknięci w szarych blokach i pozbawieni dodatkowych zajęć. Ich życie jest monotonne i przewidywalne. Drzemie w nich głębokie poczucie niesprawiedliwości. Krzywdzą innych, ponieważ sami kiedyś byli krzywdzeni w podobny sposób.
Twórczość Marka Hłasko jest wyrazem sprzeciwu wobec schematyzmu i zakłamania literatury socrealistycznej. W swoich pracach opisywał środowisko społecznych nizin, w których panuje beznadzieja i cynizm. Bohaterowie jego utworów marzą o zmianie, ale ich pragnienia nie mogą się ziścić.