Przypowieść o siewcy opowiada o mężczyźnie, który sieje ziarno. Jedno z ziaren padło na drogę, ale rozdziobały je ptaki, drugie trafiło na skałę i wykiełkowało, ale przez brak mocnego korzenia szybko zwiędło, trzecie wpadło między ciernie i nie wyrosło, a czwarte padło na żyzną ziemię i wydało obfity plon.
Przypowieść o siewcy jest alegorią Jezusa głoszącego słowo Boże. Poszczególne rodzaje gruntów to symbole otwartości ludzi na przyjęcie i stosowanie jego nauk. Ziarno, które padło na drogę symbolizuje osoby słuchające słowa Bożego, ale niestałe w wierze, które łatwo przekonać do złego. Ziarno, które padło na skałę symbolizuje ludzi małej wiary. To, które trafiło na grunt skalisty – ludzi dbających jedynie o dobra materialne. Natomiast żyzny grunt, który wydał obfity plon, to symbol ludzi, którzy słuchają słowa Bożego i żyją zgodne z naukami Jezusa.
Przypowieść to gatunek literacki charakterystyczny dla Biblii. Posiada ukryte przesłanie i ma funkcję moralizatorską. Znaczenie dosłowne odnosi się do tego, co konkretnie zostało zapisane w tekście. Nie wymaga dodatkowej interpretacji. Natomiast znaczenie przenośne ma ukryty sens dydaktyczny, który niesie ze sobą przesłanie.