Wysokie czoło,│ a nad nim zwichrzone
Włosy, na które │słońce z okna pada.
I ojciec jasną │ma z puchu koronę,
Gdy wielką księgę │przed sobą rozkłada.
Szata wzorzysta │jak na czarodzieju,
Zaklęcia głosem │przyciszonym mruczy.
Jakie są dziwy, │co w księdze się dzieją,
Dowie się, kogo │Bóg czarów nauczy.
Termin „średniówka” odnosi się do części wiersza znajdującej się pomiędzy pierwszą i ostatnią sylabą wersu. Jest to fragment wewnątrz wersu, który rozciąga się pomiędzy akcentowanymi sylabami. W literaturze polskiej średniówka często stanowi istotny element rytmiczny w wierszu.