Motywację ptaków autor określa jako „namiętne odczuwanie interesów własnego dzioba i żołądka”, czyli kieruje nimi głód, podstawowa potrzeba każdego organizmu. Zastanawiające jest to, że w tym naturalistycznym opisie autor przypisuje wronom pewne cechy ludzkie, jak „żądza odznaczenia się czy nienawiści.
Stefan Żeromski (1864–1925) wychował się w zubożałej rodzinie szlacheckiej, więc w młodości miał okazję obserwować życie ziemiaństwa i chłopów – było to jednym z czynników, które sprawiły, że działał później społecznie. Podobnie jego literatura była emocjonalnie i społecznie zaangażowana.
W Rozdziobią nas kruki, wrony… wydarzenia i rozważania bohatera stanowią punkt wyjścia do rozważania o przyczynach klęski powstania styczniowego, Żeromski widzi problem w postawie ugodowości społeczeństwa.