Winrych z szacunku dla zwierzęcia, stara się uwolnić konia i ustrzec go przed cierpieniem. Chłop zastanawia się, czy nie ulżyć zranionemu zwierzęciu w cierpieniu, ale rezygnuje, ponieważ „nie chciało mu się « paprać » moralnie i fizycznie”. Różnica między zachowaniem Winrycha i chłopa wynika z przynależności pierwszego do strefy kultury, a drugiego bohatera do sfery natury – istotne tu jest, że chłop nie otrzymał imienia, jest tylko przedstawicielem grupy społecznej.
Stefan Żeromski (1864–1925) wychował się w zubożałej rodzinie szlacheckiej, więc w młodości miał okazję obserwować życie ziemiaństwa i chłopów – było to jednym z czynników, które sprawiły, że działał później społecznie. Podobnie jego literatura była emocjonalnie i społecznie zaangażowana.
W Rozdziobią nas kruki, wrony… wydarzenia i rozważania bohatera stanowią punkt wyjścia do rozważania o przyczynach klęski powstania styczniowego, Żeromski widzi problem w postawie ugodowości społeczeństwa.