Postawa Winrycha ma punkty wspólne z dekadentyzmem, są to: przekonanie, że świat (powstanie) zmierza ku katastrofie, niezgoda na sytuację, uczucie samotności („On jeden jeszcze chodził po broń, jeden nie upadał na duchu”). Jednak w postawie Winrycha są zachowania, które zaprzeczają postawie dekadenckiej i ze względu na to nie można powiedzieć, że postawa bohatera jest charakterystyczna dla dekadentyzmu. Są to: wytrwałość w walce, silne poczucie wartości (ojczyzna, wiara), działanie mimo niesprzyjających okoliczności.
Stefan Żeromski (1864–1925) wychował się w zubożałej rodzinie szlacheckiej, więc w młodości miał okazję obserwować życie ziemiaństwa i chłopów – było to jednym z czynników, które sprawiły, że działał później społecznie. Podobnie jego literatura była emocjonalnie i społecznie zaangażowana.
W Rozdziobią nas kruki, wrony… wydarzenia i rozważania bohatera stanowią punkt wyjścia do rozważania o przyczynach klęski powstania styczniowego, Żeromski widzi problem w postawie ugodowości społeczeństwa.