Generał wychował Jana i walczyli razem w armii carskiej, jego przejście do oddziału powstańczego generał traktuje jako zdradę, a postawę patriotyczną określa mianem bredni. Pojmanie i skazanie Jana na śmierć generał uznaje za słuszne z żołnierskim honorem, jednak cierpi z powodu przywiązania do bratanka.
Pozostali bohaterowie pamiętają Jana jako bohatera, o czym świadczy postawiony na jego mogile krzyż w lesie.
Stefan Żeromski (1864–1925) wychował się w zubożałej rodzinie szlacheckiej, więc w młodości miał okazję obserwować życie ziemiaństwa i chłopów – było to jednym z czynników, które sprawiły, że działał później społecznie. Podobnie jego literatura była emocjonalnie i społecznie zaangażowana.
Kluczową postacią opowiadania Echa leśne jest Jan Rozłucki, który zginął z rąk żołnierzy rosyjskich podczas powstania styczniowego. Istotnym faktem jest, że Rozłucki pochodził ze zrusyfikowanej rodziny, ale powrócił do polskich korzeni.