Baśń „Dzikie łabędzie” Hansa Christiana Andersena opowiada historię królewny Elizy oraz jej jedenastu braci. Ich ojciec ożenił się po raz drugi, a kobieta ta okazała się czarownicą. Przemieniła ona książąt w łabędzie (nocą stawali się ludźmi), a Elizę wysłała na wieś. Gdy dziewczyna powróciła, macocha uknuła intrygę, dzięki której królewna została wygnana z królestwa. Wyruszyła na poszukiwanie braci. Gdy już ich znalazła, obiecali oni zabrać ją do innego królestwa, ich nowego domu. Kiedy wreszcie tam dotarli, dziewczynie przyśniło się rozwiązanie dotyczące zdjęcia czaru z braci. Miała ona uszyć dla nich koszule z pokrzyw zebranych na cmentarzach, jednak do czasu ich stworzenia nie mogła z nikim rozmawiać. W międzyczasie zakochał się w niej król tego królestwa. Arcybiskup zdradził mu jednak, że Eliza musi być czarownicę, ponieważ dziwnie się zachowuje. Śledzili ją i w czasie ich wyprawy na cmentarz dostrzegli zjawę, którą okazała się królewna. Oskarżono ją wówczas o czary. Do ostatniej chwili kontynuowała jednak pracę nad koszulami i tuż przed podpaleniem stosu rzuciła koszule w stronę łabędzi. Zamienili się oni w ludzi. Wtedy król zobaczył, że jego wybranka nie tylko była piękna, ale i dobra.
Streszczenie to przekształcenie tekstu w taki sposób, by zawierał on tylko najważniejsze wydarzenia.