Przykładowe rozwiązanie:
Nieletni nie są jeszcze do końca „ukształtowani” przez proces socjalizacji. O ile dorosły w pełni odpowiada za swoje czyny i rozumie, dlaczego się ich dopuścił – a przynajmniej tego się od niego oczekuje – o tyle dziecko może częściej działać pod wpływem emocji, kogoś z zewnątrz, niewiedzy itp. Nieletni, którzy popełnili błąd, w dalszym ciągu mają szansę na „powrót do społeczeństwa”, z czym nie mogą liczyć się najgorsi, dorośli przestępcy, odpowiedzialni za najcięższe zbrodnie.
Resocjalizacja to przywrócenie do działania w społeczeństwie osób niedostosowanych lub takich, które utraciły kontakt ze społeczeństwem.