Człowiek potrzebuje innych ludzi do swojego rozwoju i funkcjonowania, dlatego mówimy, że jest istotą społeczną. Przykładami, potwierdzającymi ten stan rzeczy, są:
· posługiwanie się językiem i komunikacja z innymi- te umiejętności są potrzebne człowiekowi do nawiązywania kontaktu z ludźmi, dzięki temu może wyrażać swoje myśli i uczucia,
· kultura i tradycja – wspólne wartości, normy społeczne, obyczaje, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie, pomagają człowiekowi w identyfikacji z daną społecznością,
· życie we wspólnocie – człowiek żyje w grupie społecznej od swoich narodzin, to dzięki niej uczy najważniejszych umiejętności potrzebnych w życiu np. mówić, chodzić, pracować. Grupą społeczną, która najbardziej wpływa na rozwój jednostki, jest rodzina,
· praca – człowiek dzięki pracy w grupie społecznej nabywa kwalifikacje i umiejętności. Współpracując i działając w grupie, może osiągać większe cele i efektywniej rozwiązywać problemy. Podział pracy daje możliwość specjalizacji w danej dziedzinie i uzupełnianie się w danych zadaniu, dzięki czemu grupa może osiągnąć więcej, niż człowiek w pojedynkę.
Człowiek jako istota społeczna wchodzi w reakcje z innymi ludźmi na każdym kroku: domu, w szkole, w pracy, na ulicy. Każda interakcja ma wpływ na nasz rozwój. Uważa się, że człowiek dzięki życiu w grupie może osiągać lepsze cele niż w pojedynkę.
Badaniem tego zjawiska zajmuje się socjologia. Termin został wprowadzony w XIX wieku przez francuskiego filozofa Augusta Comte.