W zależności od miejsca żerowania osobniki gatunku przyjmują określony kolor. W populacji utrwalają się jedynie te allele, które zapewniają dobry kamuflaż.
Stąd brązowe straszyki nie przeżywają na zielonych liściach i padają często ofiarą drapieżników. Aby dostosować się do pobieranego pokarmu, muszą przyjąć kolor zielony (w jednym z dwóch wariantów – żerują na Adenostomafasciculatum lub Ceanothusspinosus) lub kolor brązowy (żerują na łodygach).
Nie występują formy pośrednie, ponieważ kolor pośredni nie zapewnia dobrego kamuflażu, osobniki takie są eliminowane na drodze selekcji naturalnej. Jest to przykład doboru rozrywającego.
Dobór rozrywający polega na eliminacji osobników, które mają średnią wartość danej cechy. Dochodzi do przetrwania cech skrajnych – w tym przypadku jedynie trzech kolorów. Nie występują „mieszańce”.