Wodorotlenek sodu jest białą, krystaliczną), higroskopijną i silnie żrącą substancją stałą o wysokiej temperaturze topnienia [323℃] i wrzenia [1388℃]. W handlu występuje w postaci odłamków, okruchów, prętów, łusek, drażetek, a nawet drobnych kuleczek. Pozostawiony na powietrzu lub w otwartym naczyniu pochłania wilgoć i tlenek węgla (IV), przy czym rozpływa się i pokrywa kruchą skorupką węglanu sodu (Na₂CO3). Z tego powodu przechowuje się go w szczelnie zamkniętych pojemnikach. W wodzie rozpuszcza się bardzo łatwo [rozpuszczalność w temperaturze 20℃ to 109 g wodorotlenku na 100 g wody], tworząc silnie alkaliczny roztwór [ług sodowy]. Jest to przemiana silnie egzotermiczna i przy nieostrożnym postępowaniu rozpryskujący się ług sodowy zagraża oczom. Roztwory wodorotlenku sodu przechowywane są w butelkach z korkami gumowym, a nie szklanymi, bo te przywierają do butelki. Wodorotlenek sodu rozpuszcza się łatwo również w etanolu.
Właściwości wodorotlenku sodu:
Właściwości fizyczne:
− substancja stała,
− biały, krystaliczny,
− dobrze rozpuszcza się w wodzie (zachodzi wtedy reakcja egzotermiczna, czyli wydziela się ciepło),
− higroskopijny.
Właściwości chemiczne:
− wodorotlenek,
− żrący.
Należy go przechowywać w szczelnie zamkniętych pojemnikach, gdyż reaguje z tlenkiem węgla (VI): 2NaOH + CO2 → Na₂CO3 + H2O. Rozpuszcza się w substancjach polarnych, np. woda czy etanol.