Przed gotowaniem, kleik skrobiowy jest suchym proszkiem składającym się głównie z granulek skrobi. Granulki skrobi są otoczone warstwą amylopektyny, która utrzymuje je w stanie nierozpuszczalnym w zimnej wodzie. Podczas gotowania, granulki skrobi zaczynają się rozpuszczać w wodzie, co powoduje, że rosną w objętości i stają się bardziej miękkie. Wraz z rozpuszczaniem się skrobi, amylopektyna również ulega rozkładowi, co powoduje tworzenie się kleju. Podobnie, makaron zawiera skrobię, ale w formie białka zwanego glutenem, który wiąże ze sobą składniki makaronu. Podczas gotowania, skrobia w makaronie pęcznieje i uwalnia się z jedwabistego białka, co powoduje zwiększenie objętości i miękkości. W rezultacie makaron zwiększa swoją objętość podczas gotowania i nabiera miękkiej i aksamitnej konsystencji.
