Proces dysocjacji jonowej kwasów polega na rozkładzie kwasu pod wpływem cząsteczek wody na jony dodatnie (kationy) i jony ujemne (aniony). Dysocjacja jonowa większości kwasów jest reakcją odwracalną, tzn. że cząsteczki rozpadają się na jony, które mogą się łączyć, tworząc ponownie cząsteczki. Aby określić czy kwas dysocjuje w całości korzystamy z wielkości zwanej stopniem dysocjacji. Stopień dysocjacji jest to iloraz liczby cząsteczek zdysocjowanych przez całkowitą liczbę cząsteczek. Od wartości stopnia dysocjacji zależy moc elektrolitu. Elektrolity mocne (dysocjują praktycznie w 100%), a słabe elektrolity (dysocjują w nie więcej niż 30%).
Mocne elektrolity: kwas chlorowodorowy - HCl; kwas bromowodorowy – HBr; kwas jodowodorowy – HJ; kwas siarkowy(VI) – H2SO4; kwas azotowy V – HNO3; kwas chlorowy(VII) – HClO4.
Słabe elektrolity to np. kwas węglowy – H2CO3; kwas siarkowy(IV) – H2SO3.
Ogólne równanie reakcji dysocjacji wąsów ma postać:
HmR 
Gdzie:
R – reszta kwasowa,
m – wartościowość reszty kwasowej równa liczbie atomów wodoru w cząsteczce kwasu.
