a) p
dla podpowłoki p wartość l = 1.
Dla l = 1 magnetyczna liczba kwartowa przyjmuje wartość -1, 0, 1.
ms –
lub -
.
Maksymalnie na podpowłoce p może się znajdować 6 elektronów.
b) d
dla podpowłoki d wartość l = 2.
Dla l = 2 magnetyczna liczba kwartowa przyjmuje wartość -2, -1, 0, 1, 2.
ms –
lub -
.
Maksymalnie na podpowłoce d może się znajdować 10 elektronów.
c) f
dla podpowłoki f wartość l = 3.
Dla l = 3 magnetyczna liczba kwartowa przyjmuje wartość -3, -2, -1, 0, 1, 2, 3.
ms –
lub -
.
Maksymalnie na podpowłoce f może się znajdować 14 elektronów.
d) s
dla podpowłoki s wartość l = 0.
Dla l = 0 magnetyczna liczba kwartowa przyjmuje wartość 0.
ms –
lub -
.
Maksymalnie na podpowłoce s mogą się znajdować 2 elektrony.
n – główna liczba kwantowa, określa energię elektronu w atomie, przyjmuje wartości kolejnych liczb naturalnych: n = 1, 2, 3, 4…
l – poboczna liczba kwantowa, określa kształt orbitali atomowych, przyjmuje wartości całkowite 0 < l < (n – 1),
m – magnetyczna liczba kwantowa, określa liczbę poziomów orbitalnych związanych z ułożeniem orbitali atomowych w przestrzeni pod wpływem zewnętrznego pola magnetycznego.
ms – magnetyczna spinowa liczba kwantowa, określa spin, czyli własny moment pędu elektronu (kierunek obrotu wokół własnej osi). Przyjmuje wartości:
lub -
.
Każdy poziom orbitalny zawiera dwa stany kwantowe, dlatego na podpowłoce s mogą znajdować się maksymalnie 2 elektrony, na podpowłoce p – 6 elektronów, na podpowłoce d – 10 elektronów, na podpowłoce f – 14 elektronów.