Puszka po włożeniu do wody zgniotła się do wewnątrz.
Podgrzanie wody wrzenia sprawiło, że oprócz wody w puszcze znalazła się także para wodna.
Gdy puszkę włożono do zimnej wody nastąpiło gwałtowne ochłodzenie znajdującej się wewnątrz pary, częściowe skroplenie i zmniejszenie objętości pary wewnątrz puszki, co spowodowało powstanie różnic ciśnienia w puszce i w otaczającym ją powietrzu.
Zgniecenie puszki spowodowało parcie powietrza atmosferycznego, ponieważ panowało w niej ciśnienie mniejsze niż atmosferyczne spowodowało to, że powietrze atmosferyczne wywieraną siłą spowodowało zgniecenie puszki.
Zamknięty słoik trudno otworzyć, ponieważ zamknięte w nim powietrze zmniejsza swoją objętość po ochłodzeniu, wytwarzając w środku podciśnienie. Powoduje ono zassanie pokrywki i ściślejsze przyleganie do krawędzi słoika, a równocześnie powietrze atmosferyczne docisk ją od zewnątrz.
Powietrze atmosferyczne działa siłą na całą powierzchnię puszki, w jej środku natomiast wytworzone jest podciśnienie, które powoduje, że ścianki puszki są zasysane do środka. Działając razem, te siły powodują wgięcie ścianek puszki do wewnątrz.
Zamknięty słoik trudno otworzyć, ponieważ zamknięte w nim powietrze zmniejsza swoją objętość po ochłodzeniu, wytwarzając w środku podciśnienie. Powoduje ono zassanie pokrywki i ściślejsze przyleganie do krawędzi słoika, a równocześnie powietrze atmosferyczne docisk ją od zewnątrz.