Megalopolis BosWash powstało wzdłuż wybrzeża Atlantyku, dokąd przypływali imigranci z Europy. Powstawały nowe miasta-porty, rozwijał się handel i przemysł. Ocean stanowił podstawę regionu, więc urbanizacja następowała nie w głąb kontynentu, ale wzdłuż brzegu Atlantyku. Szczególnie ważna była komunikacja między miastami; stąd wybudowane wielopasmowe autostrady i linie kolejowe, a także wielkie lotniska obsługujący linie krajowe i międzynarodowe. Rozwijające się aglomeracje (np. Boston, Nowy Jork) zaczęły się łączyć i utworzyły zespół, który zamieszkuje ponad 50 milionów osób, a jego udział w tworzeniu PKB przekroczył 20%. Ważną rolę w tym systemie odgrywa stolica USA – Waszyngton, miasto liczące około 0,5 miliona mieszkańców, ale aglomeracja stołeczna to już prawie 5 milionów mieszkańców. Tutaj znajdują się siedziby wielu instytucji finansowych z największą giełdą w Nowym Jorku, liczne koncerny medialne i uznane uniwersytety.
Megalopolis to pojęcie geograficzne, które oznacza bardzo zaludniony obszar miejski składający się z kilku miast i ich przedmieść, które łączą się, tworząc jedną wielką metropolię. Jest ono zwykle zdominowane przez przemysł, handel i usługi, a także posiada rozwiniętą infrastrukturę transportową.
Najsłynniejszym przykładem megalopolis jest tzw. „Wielkie Jabłko” czyli aglomeracja Nowy Jork-Filadelfia–Baltimore. Inne przykłady to aglomeracja Tokio-Yokohama, Los Angeles-San Diego, São Paulo-Rio de Janeiro, Bogota-Medellin.
Megalopolis są związane z urbanizacją, przemysłem, rolnictwem, rynkiem pracy i innymi czynnikami, które przyciągają ludzi do miast, co prowadzi do intensywnego rozwoju metropolii.