Reforma rolna polegała na nadaniu ziemi bezrolnym i małorolnym chłopom. W konsekwencji powstawały gospodarstwa, które prowadziły produkcję służącą głównie wyżywieniu ich właścicieli, co jeszcze bardziej pogarszało zaopatrzenie kraj w żywność. Właścicielom ziemskim za to, którzy byli niechętni wobec władz komunistycznych, odbierano ziemie, domy oraz majątki. W wyniku reformy rolnej ziemiaństwo przestało istnieć.
Przykładowe rozwiązanie:
Reforma rolna nie poprawiła znacząco sytuacji gospodarki polskiej. Ponadto jej skutkiem był całkowity zanik ziemiaństwa jako warstwy społecznej. Obywatele – zwłaszcza chłopi, ograbiani z majątków – byli coraz bardziej nieufni względem władz i niejednokrotnie opierali się reformie czy kolektywizacji.
Chłopi nie chcieli wstępować do rolniczych spółdzielni produkcyjnych z braku zaufania do władz. Musieliby zdać swój sprzęt oraz ziemie i pracować na niej na wspólny rachunek, oraz dzielić się zyskami, co nie każdemu się podobało (nie każdy pracuje tak samo, czy dba o ziemię identycznie). Poza tym kolektywizacja była tylko pretekstem, zaś naprawdę władza chciała jeszcze ściślej kontrolować gospodarkę PRL.