Związki zawodowe i czartyści uważali, że sprawa robotnicza powinna być rozwiązywana poprzez zwiększenie praw i zabezpieczenia dla pracowników, np. dzięki ustanowieniu płacy minimalnej, kontroli warunków pracy i prawa do zrzeszania się w związki zawodowe. Wierzyli oni w możliwość reformy kapitalistycznego systemu i lepszego traktowania pracowników przez pracodawców.
Komuniści natomiast twierdzili, że jedynym skutecznym rozwiązaniem dla sprawy robotniczej jest całkowite zniesienie kapitalizmu i ustanowienie takiego systemu rządzenia, w którym własność środków produkcji jest w rękach państwa, a produkcja i dystrybucja są centralnie zarządzane. Wierzyli oni, że tylko poprzez zniesienie klasy posiadającej i zastąpienie jej rządami proletariatu, można uzyskać równość i sprawiedliwość dla wszystkich.
