· Restauracja władzy królewskiej – po epoce napoleońskiej i Kongresie Wiedeńskim w 1815 roku nastąpiła restauracja – Ludwik XVIII z dynastii Burbonów powrócił na tron.
· Powstanie monarchii konstytucyjnej – ustanowiono monarchia konstytucyjna, która zapewniła pewne swobody obywatelskie, takie jak wolność słowa i wolność religii.
· Wybuch rewolucji lipcowej – w 1830 roku wybuchła rewolucja lipcowa, która obaliła rządu dążącego do absolutyzmu Karola X i wprowadziła na tron Ludwika Filipa I.
· Monarchia lipcowa – tym mianem określa się okres monarchii konstytucyjnej za czasów Ludwika Filipa i panującego nie jako król Francji, ale król Francuzów. Trwał on od 1830 do 1848 r.
· Reformy socjalne – w 1848 roku wybuchła Wiosna Ludów, co doprowadziło do abdykacji Ludwika Filipa i ustanowienia II Republiki Francuskiej, a następnie wprowadzenia reform socjalnych, takich jak ustanowienie powszechnego prawa wyborczego i wprowadzenie pewnych form wsparcia dla ubogich.
· Zamach stanu – W grudniu 1848 r. prezydentem został bratanek Napoleona I – Ludwik Napoleon Bonaparte, który chciał zwiększyć swoją władzę. Ponownie umniejszył prawa wyborcze Francuzów, a w 1851 dokonał zamachu stanu i ogłosił się cesarzem.
· Konstytucja z 1852 roku – w 1852 roku została ustanowiona nowa konstytucja, która dawała Napoleonowi III praktycznie nieograniczoną władzę i ustanowiła okres II Cesarstwa.
Te zmiany ustrojowe wskazują na dynamiczny okres w historii Francji, w którym kraj przechodził od monarchii do demokracji, a następnie do dyktatury, i znowu do monarchii konstytucyjnej, a w końcu do republiki. To przekształcenie miało duże znaczenie dla rozwoju politycznego Francji.