Na zsyłkę do obozów koncentracyjnych byli narażeni wszyscy, którzy posiadali odmienne poglądy, odmienne wyznanie czy pochodzenie, dokonywali przestępstw, wyróżniali się z reszty społeczeństwa orientacją seksualną czy problemami natury psychicznej.
Taka segregacja społeczna wynikała z uprzedzeń i niechęci władz III Rzeszy, a także chęci pozbycia się przeciwników politycznych, mogących zagrozić panującemu przywódcy i ustrojowi w kraju.
Ideologia władz niemieckich opierała się na przekonaniu o tym, że Niemcy (jako Aryjczycy) stanowią rasę panów – nadludzi, stojących wyżej pod każdym względem od innych narodowości i grup etnicznych. Takie przekonanie wiązało się z dyskryminacją i postawą wrogości, wymierzoną w pozostałych członków najbliższego społeczeństwa, którzy nie byli Niemcami, a także tych, którzy w jakiś sposób stanowili „niższość społeczną”, np. poprzez swoją kryminalną przeszłość, poglądy polityczne czy orientację seksualną.